کد مطلب:148616 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:248
خطبه ی امام حسین در منزلگاه بیضه
امام حسین علیه السلام در منزلگاه «بیضه» (نزدیك كوفه) در برابر سپاه حر پس از حمد و ثنا چنین فرمود:
«ای مردم! پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: كسی كه سلطان ستمگری را ببیند كه حلال خدا را حرام می كند و عهدشكن و مخالف سنت خدا است و در میان بندگان خدا كارش گناه و فساد و ظلم است، ولی او با زبان و عمل با آن سلطان مبارزه نمی كند، بر خدا سزاوار است كه او را در جایگاه شایسته ی (دوزخ) وارد سازد، ای مردم بدانید اینها (بنی امیه و یزیدیان) پیروی از شیطان و ترك پیروی خدا را پیشه خود ساخته اند، فساد را آشكار كرده و حدود الهی را تعطیل نموده اند و به بیت المال خیانت می كنند و حرام خدا را حلال می شمردند و من سزاوارترم كه به پیكار با آنها برخیزم، نامه های شما به من رسید، كه بیعت شما با من در آن نامه ها منعكس بود، مرا تسلیم دشمن نكنید و تنها نگذارید، اگر به بیعت خود وفا كردید، به رشد و تكامل خود دست یافته اید، من حسین فرزند علی و فاطمه علیهماالسلام هستم خودم با شما می باشم و خاندانم با خاندان شما است «و لكم فی اسوة» بر
شماست كه از من پیروی كنید. وگرنه، سخت در غرور و انحراف و خطا هستید آن گونه كه با پدر و مادر رفتار نمودید و كسی كه عهدشكنی كند به زیان خود كرده و به زودی خداوند مرا از شما بی نیاز می كند، سلام و رحمت و بركات خدا بر شما باد.» [1] .
در مورد دیگر می فرماید:
... ای مردم حق ضعیفان و بینوایان تضییع می شود و شما تماشاگر هستید و دم برنمی آورید ولی تا حق خودتان به مخاطره می افتد به دست و پا می افتید و به هر سو می دوید، حاضر نیستید در راه خدا مختصر خطری شما را تهدید كند...
شما با چشمان خود به خوبی می بیند كه حقوق خداوند ادا نمی شود و پیمان او را می شكند و دم برنمی آورد، ولی برای پشیزی حقوق از دست رفته ی پدرانتان فریاد می كشید و ضجه ی می زنید.
حقوق رسول خدا صلی الله علیه و آله را پامال می كنند و به یغما می برند و هزاران كور و كر و بینوا در شهرستانها از بینوایی ناله می زنند و شما به این مناظر رقت انگیز می نگرید... مسبب تمام این بدبختیها شما مسامحه كاران هستید كه از امر به معروف و نهی از منكر دست كشیده اید...شما برای اینكه از مرگ می ترسید و برای آنكه به چند روز عمر گذران، علاقمندید، خدا را فراموش كرده اید و با ستمكاران
مماشات و سازشكاری می كنید، آنان به ستم خود مشغولند و شما سرگرم زندگی آلوده.
از حقوق بدبختان دفاع نمی كنید و مشتی بیچاره ی از پا افتاده را زیر دست و پای جباران قلدر رها كرده اید و آن ستمكاران خدا نشناس، گروهی بینوا را به اطراف و اكناف تبعید می كنند.... [2] .
«ای مردم! پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: كسی كه سلطان ستمگری را ببیند كه حلال خدا را حرام می كند و عهدشكن و مخالف سنت خدا است و در میان بندگان خدا كارش گناه و فساد و ظلم است، ولی او با زبان و عمل با آن سلطان مبارزه نمی كند، بر خدا سزاوار است كه او را در جایگاه شایسته ی (دوزخ) وارد سازد، ای مردم بدانید اینها (بنی امیه و یزیدیان) پیروی از شیطان و ترك پیروی خدا را پیشه خود ساخته اند، فساد را آشكار كرده و حدود الهی را تعطیل نموده اند و به بیت المال خیانت می كنند و حرام خدا را حلال می شمردند و من سزاوارترم كه به پیكار با آنها برخیزم، نامه های شما به من رسید، كه بیعت شما با من در آن نامه ها منعكس بود، مرا تسلیم دشمن نكنید و تنها نگذارید، اگر به بیعت خود وفا كردید، به رشد و تكامل خود دست یافته اید، من حسین فرزند علی و فاطمه علیهماالسلام هستم خودم با شما می باشم و خاندانم با خاندان شما است «و لكم فی اسوة» بر
شماست كه از من پیروی كنید. وگرنه، سخت در غرور و انحراف و خطا هستید آن گونه كه با پدر و مادر رفتار نمودید و كسی كه عهدشكنی كند به زیان خود كرده و به زودی خداوند مرا از شما بی نیاز می كند، سلام و رحمت و بركات خدا بر شما باد.» [1] .
در مورد دیگر می فرماید:
... ای مردم حق ضعیفان و بینوایان تضییع می شود و شما تماشاگر هستید و دم برنمی آورید ولی تا حق خودتان به مخاطره می افتد به دست و پا می افتید و به هر سو می دوید، حاضر نیستید در راه خدا مختصر خطری شما را تهدید كند...
شما با چشمان خود به خوبی می بیند كه حقوق خداوند ادا نمی شود و پیمان او را می شكند و دم برنمی آورد، ولی برای پشیزی حقوق از دست رفته ی پدرانتان فریاد می كشید و ضجه ی می زنید.
حقوق رسول خدا صلی الله علیه و آله را پامال می كنند و به یغما می برند و هزاران كور و كر و بینوا در شهرستانها از بینوایی ناله می زنند و شما به این مناظر رقت انگیز می نگرید... مسبب تمام این بدبختیها شما مسامحه كاران هستید كه از امر به معروف و نهی از منكر دست كشیده اید...شما برای اینكه از مرگ می ترسید و برای آنكه به چند روز عمر گذران، علاقمندید، خدا را فراموش كرده اید و با ستمكاران
مماشات و سازشكاری می كنید، آنان به ستم خود مشغولند و شما سرگرم زندگی آلوده.
از حقوق بدبختان دفاع نمی كنید و مشتی بیچاره ی از پا افتاده را زیر دست و پای جباران قلدر رها كرده اید و آن ستمكاران خدا نشناس، گروهی بینوا را به اطراف و اكناف تبعید می كنند.... [2] .
[1] كامل ابن اثير، ج 4، ص 21- تاريخ طبري، ج 4، ص 341.
[2] اقتباس از محتواي خطبه ي امر به معروف از امام حسين (ع) - تحت العقول (ترجمه شده) ص 271 و 273.